Weitere Gedichte…

…eingereicht beim Wettbewerb um den Franz-Hönig-Preis 2013:

Irmtraud Greifeneder-Itzinger

MEI MUSIK

Ih kann nix dafür,
ih bin net modern,
ih hab halt de Volks-
und de Blasmusik gern:

A Polka, a Walzer
sand wia für mih gmacht.
Ih hör so gern Gstanzl
und mag’s, wann wer lacht.

A Marsch mit Trompetn,
Posaunen und Horn,
mit Trommeln und Paukn,
des klingt in de Ohrn.

Wia schen klingt a Geign
und a Harfn dazua,
a Klampfn, a Zithern,
da kriag ih nia gnua.

Geh spüts mit da Quetschn
an Boarischn auf
und gar vielleicht ah nuh
an Zwiefachn drauf.

Ih kann nix dafür,
ih bin net modern,
ih hab halt de Volks-
und de Blasmusik gern.

 

Karl Hackl

MAMA-TAXI

Wer Kinder hat, der gibt ma Recht,
ma fühlt si öfter wia ean Knecht.
Sö san zan Wickln und zan Stilln,
hundsmüad wannst bist, wolln s’ mit dir spieln.

Natürli lasstas meistens gwinga,
saugrandi san s’ ins Bett zan bringa.
Wann’s Schulgehn is, dann wolln s’ net gehn,
bald schimpfst mit ean, bald tuast ean schen.

Dös geht nu alls, ma hat’s ja gern -
lustig wird’s, wann s’ flügge werdn.
Wann s’ fortgehn wolln, dös san so Neichtln:
dös Bad g’hört ean, fangt an zan Feuchtln.

Zan Fortführn san s’ aft und zan Hol’n,
a weng a Geld hätt’n s’ aa gern wolln.
Guat: ‘s Fortführn is koa Hexerei,
da bringan s’ all’s nu hübsch af d’ Reih.

Nur wann s’ zan Abholn san gegn d’ Früah,
dann glaubst, du führst a Fassl Bier.
Drum redst ban Fortfahrn auf sö ein:
benehmts enk, lassts dös Saufn sein.

Und sö versprechn’s hoch und heilig,
nur: ausschaun tuat’s oft gegenteilig.
Weil wannstas abholst uma zwoa
und ‘s Taxi machst, kimmt’s sogar vor,
dass s’ eana Mama nimmer kennan
und sie dö ganz Zeit “Taxler” nennan.

Da Müllner Resi is’s so ganga -
vü wurdtn si dös net verlanga -
sie holt ihr’n Buam van Fortgehn a,
weil schließlich: ausg’macht ham sie’s ja.

Nur hat’s da Michi nimmer g’wisst -
was willst, wannst so lang fortg’wen bist…
So steigt er in dös “Taxi” ein,
wann’s dasteht, wird’s dös seine sein.

Naja, mit’n Sehgn, da hat’s'n halt,
er denkt nur: d’Taxlerin is alt.
So fahrn s’ dahin, er red’t und red’t
und kennt sein’ eig’ne Mama net.

Dö Resi sagt nix, lasst’n bläbin,
sie müassat netta grein und kälbin.
Drum: gscheiter, wann’s ihr dös daspart -
im Nu san s’ bei der Hof-Zuafahrt.

Da Michi sagt – er kennt dö Straßn -
“Da kannst mi eh hiazt aussteign lassn!
Dös Stückerl mag i schon dagehn.
Was kriagst denn? I sag dank da schen!”

Sei Mama sagt nix, sie fahrt weiter,
nur gschwind ins Bett, dös is dös Gscheiter.
Wia s’ nachher bei der Haustür san,
erklärt da Michael ihr dann:

“Da magst hiazt eh dann rund um’s Haus!”
Sei Mama moant nur: “Kumm, steig aus!”
“Fahr leise weg!”, sagt er nu drauf,
“sunst weckst ma nu mei Mama auf!”

Is dös net schen, wann s’ hoamzua kemman
und dann nu so vü Rücksicht nehmen?!

-
Pauline Lindner

ÜBERSEHGN

A Floign af ihrm Gsicht,
sie kann sih s’ net wehrn,
ganz alloa a da Stubn,
es kann’s neamt dahearn.

Sie braucht wen, der s’ fuadat,
der se umadum rant,
der s’ kammplt und schneuzt
und aufhebt und gwandt.

Vom Kopf und Hals weida
hat’s koa Gfühl und koa Kraft,
sie war sportlih aktiv,
het’s af’s Stockerl bald gschafft.

Is af da Schipistn gflitzt -
hei, hast as net gsehgn,
gar schnell is des ganga,
hat’s an Bam übersehgn.

-

Engelbert Lasinger

ALMLEBM

Da behmische Wind
streicht rau üwa d’ Halm,
a stoanane Gegnd,
a buglade Alm.

Af roglafa Woad
san Kiah und ah Kalbm,
wia hingstraat ins Laund
grost ‘s Viech af da Alm.

Koa Bachi vadreckt,
koa beißada Qualm,
grod hie und do riachst
en Dung af da Alm.

De Junga fliagn fort,
genau wia ah d’ Schwalbm,
doh oft kemmans zruck
ins Nest af da Alm.

Und d’ Baun san fia d’ Erd
a bsundane Salbm,
eah Arbat, eah Kroft
trogt ‘s Gsicht va da Alm-

Da Pfoarra singt z’letzt
an extrign Psalm
fias Wochsn, fias Lebm
und ‘s Sterbm af da Alm.

 

Karl Hackl

WANN DU NET WAARST

Wann du net waarst, waar ‘s Lebm ganz leicht,
du gangst ma gar net a.
Wannst morgn schon nimmer bei mir waarst,
i rearat da net na.

A jede Freud, a jed’s Verbot,
wann i so überleg,
alls, was dös Lebm a weng versüaßt,
schon bist ma du im Weg.

Dabei waarst du so guat zu mir,
i brauch di wia an Bissen.
I glaub, mein Lebm waar do net leicht, wann du net waarst, mein G’wissen,